Την Τετάρτη, 9 Μαρτίου εγκαινιάστηκε από την Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, η έκθεση Νίκος Εγγονόπουλος. Ο Ορφέας του Υπερρεαλισμού, στο Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη. 

Εκατόν σαράντα οκτώ και πλέον πολύτιμα έργα του Εγγονόπουλου, δανεισμένα από τις συλλογές του Ιδρύματος Ωνάση, της Alpha Bank, του Τελλογλείου Ιδρύματος Τεχνών Α. Π. Θ., της Δημοτικής Πινακοθήκης Ρόδου, της Λεβεντείου Πινακοθήκης, καθώς και πολλών ιδιωτικών συλλογών, όπως του Δ. Ν. Π., του κυρίου Κρίτωνα Ιωαννίδη, της κυρίας Ειρήνης Παναγοπούλου, του κυρίου Μπάμπου και της κυρίας Άντζελας Οικονομίδη και του Μ. Μ., ολοκληρώνουν τη φυσιογνωμία της μεγάλης αυτής έκθεσης. 

Κορυφαία έργα όπως Ορφεύς, Ερμής και Ευρυδίκη, 1949, Αργώ, 1948, Ορφεύς, 1957, Οι Αδιάφθοροι, 1967, Ο ζωγράφος και το μοντέλο του, 1970, Ορφεύς, 1968, Ομηρικό με τον ήρωα, 1938, Ολυμπία, 1970, Ο Μερκούριος Μπούας, 1971, Nico hora ruit, 1939, Συναυλία, 1960, Ο Καβάφης, 1948, Καζανόβας, 1968, Μεσογειακή Μούσα, 1984, Οι αδιάφθοροι, 1967, μεταξύ των άλλων, αποκαλύπτουν το πολυεπίπεδο έργο του.  

Η κυρία Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ γράφει στον ομότιτλο κατάλογο της έκθεσης: «Αν με ρωτούσαν ποιος είναι για μένα ο απόλυτος υπερρεαλιστής (δεν λέω σουρεαλιστής για να μην στρεβλώσω την έννοια του όρου), ξένος ή Έλληνας, αδίστακτα θα απαντούσα ο Νίκος Εγγονόπουλος. Έκανε τη λέξη ως ποιητής και την εικόνα ως ζωγράφος να υπακούσουν στη δική του σύνταξη και γραμματική και να συνθέτουν μια ιδιαίτερη στοχαστική και αισθητική πραγματικότητα. Αν πάλι με ρωτούσαν ποιόν θεωρώ ποιο σπουδαίο, τον Εγγονόπουλο ποιητή ή τον Εγγονόπουλο ζωγράφο, θα έλεγα ότι η ερώτηση είναι ανεδαφική. Ο Εγγονόπουλος κάνει ποίηση ζωγραφίζοντας και δημιουργεί εικαστική τέχνη με την ποίησή του. Ο άρρηκτος αυτός συνδυασμός μου δίνει το δικαίωμα να τον ονομάσω τον απόλυτο υπερρεαλιστή που πολέμησε να πει ποιητικά ότι “η Τρίτη γύφτισσα είναι ο στρατηγός Θεόδωρος Κολοκοτρώνης”, και ότι “τα αγάλματα κάνουν μεταφυσικές επεμβάσεις” και να ζωγραφίσει την “Μεταθανάτια αυτοπροσωπογραφία του”. Άλλοι, πολύ πιο ειδικοί, καλύτεροι γνώστες από εμένα, θα γράψουν για το ζωγραφικό έργο του Εγγονόπουλου. Ως προς αυτό το θέμα, νοιώθω σαν “τον υδραίο στρατηγό του Εγγονόπουλου που βρέθηκε στη Λάρισα”. Να τονίσω μόνο ότι η λαμπρότητα των χρωμάτων του Εγγονόπουλου, το μπλε Κοβάλτιο, το Κάδμιο κίτρινο, το εκτυφλωτικό.  

Η εκδήλωση ξεκίνησε με τους χαιρετισμούς του Προέδρου του Ιδρύματος Β. & Μ. Θεοχαράκη, Βασίλη Θεοχαράκη, και του Διευθυντή του Εικαστικού Προγράμματος του Ιδρύματος και επιμελητή της έκθεσης, τον σπουδαίο Τάκη Μαυρωτά, ο οποίος, μεταξύ των άλλων, ανέφερε: «Ο Εγγονόπουλος, με συνοχή και συνέπεια, κατέκτησε την προσωπική πυκνή ζωγραφική του έκφραση, που είναι εύκολα αναγνωρίσιμη και συνδέει το σήμερα με το όνειρο, το μύθο και την ιστορία. Αλληγορίες, σύμβολα και μύθοι ορίζουν την πραγματικότητά του, αφού πάντα η πνευματική του ευλυγισία τον έσπρωχνε σε ακροβασίες και ασύλληπτες τομές. Έτσι, οι αινιγματικές του φιγούρες αντανακλούν, πολλές φορές, μια βαθιά μυθική υποβολή και άλλοτε, με τρόπο μοναδικό και ουσιώδη, εν φαντασία και λόγω, ενδυναμώνουν την ποιητική έκφραση των εικόνων του.   

ΕΡΙΕΤΤΗ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΥ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ, ΤΑΚΗΣ ΜΑΥΡΩΤΑΣ 

ΜΙΝΩΣ ΜΑΤΣΑΣ, ΟΛΓΑ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ  

ΜΑΡΙΝΑ ΜΗΛΙΟΥ ΘΕΟΧΑΡΑΚΗ, ΜΑΙΡΗ ΦΙΞ 

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΠΛΑΚΟΠΙΤΑ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΛΕΞΗΣ, ΜΕΜΑ ΑΓΑΠΗΝΟΥ 

ΜΠΑΜΠΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ, ΑΝΤΖΕΛΑ ΒΑΓΙΩΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗ 

ΜΑΚΗΣ ΜΑΤΣΑΣ, ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΟΚΛΗΣ, ΜΑΡΙΝΑ ΘΕΟΧΑΡΑΚΗ 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΛΟΥΜΙΔΗ, ΜΑΡΙΖΑ ΦΑΣΙΑΝΟΥ, ΑΝΝΑ ΡΟΚΟΦΥΛΛΟΥ, ΑΘΗΝΑ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ  

ΜΑΚΗΣ ΜΑΤΣΑΣ, ΦΩΤΗΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ